Na Seoul en een excursie naar de grens met Noord-Korea (zie m'n vorige post) heb ik de bus genomen naar Sokcho, een stad aan de oostkust. Er rijden wel treinen, maar die beslaan lang niet het hele land en doen er naar mijn idee relatief lang over. Het busnetwerk daarentegen is ideaal: er rijden intercity en express bussen tussen vele steden, zelfs over lange afstand dwars door het land. Sokcho ligt boven de 38e parallel, dus hoorde oorspronkelijk bij het noorden, maar sinds de wapenstilstand ligt het inZuid-Korea. Hier is echter niks van te merken in de stad zelf. Sokcho is een vissersstad, dus in de stad zelf is weinig te beleven, maar niet ver hier vandaan ligt Seoraksan National Park (met name mooie natuur en her en der een verdwaalde tempel) en de tempel Naksan-sa in een park direct aan de kust (wederom een mooi combi). Rond Sokcho sneeuwde het en dat leverde mooie plaatjes op. Helaas betekende het ook dat de wolken het uitzicht beperkten.

De volgende stop was Gangneung in de regio waar in 2018 de Olympische Spelen zijn. M'n plan was een middag en avond lekker relaxen en wat lezen in m'n hostel, maar ik kwam op de kamer terecht met een Australiër en drie Canadezen waar ik al snel mee in gesprek kwam en vervolgens ben ik met hen wat gaan eten en zijn we verschillende kroegen afgelopen. Een gezellig avond! Wel jammer dat veel dicht was vanwege Chinees Nieuwjaar, waardoor Korean BBQ helaas niet doorging. Het weer was heerlijk de volgende dag, dus een fietstochtje rond een meertje en het strand waren prima vertoeven. Om ook nog iets te bekijken, heb ik nog een bezoek gebracht aan Ojukeon (een wooncomplex dat inmiddels een museum huisvest waar enkele bekende Koreanen uit het verleden geboren zijn).

Vanuit Gangneung was de volgende bestemming Andong, maar eerst een tussenstop bij Unification Park. Waarom het zo heet, zou ik niet precies weten, want het belangrijkste dat er tentoongesteld wordt, zijn een Noord-Koreaanse onderzeeër die vastliep voor de kust bij Jeongdongjinen een oud Amerikaans marineschip. De Noord-Koreanen waren in 1996 op spionagemissie en liepen vast toen ze te dichtbij de kust kwamen om enkele maten op te pikken. Geheime documenten werden verbrand en er volgende een klopjacht van 49 dagen om de bemanning te arresteren of doden (eentje heeft weten te ontsnappen), waarbij 17 Zuid-Koreanen omkwamen.
Vanuit Andong stond Hahoe Folk Village op het programma. Een dorp waar nog gewoond en geleefd wordt in traditionele Koreaanse huizen. Er bestaan twee varianten: eentje met dakpannen voor de rijkeren (waarvan de bouwstijl wel lijkt op die van tempels) en een variant met een rieten dak. Leuk om daar een paar uur rond te wandelen om een beeld te krijgen van de plattelandsdorpjes. Door heel Korea kent men toneelspel met maskers, waarbij een standaard repetoir aan verhalen wordt gespeeld. Bij Hahoe Folk Village hoort ook een museum waar deze maskers (en maskers vanuit de hele wereld) worden getoond. Deze Koreaanse maskers zijn van hout en hebben een erg kenmerkend uiterlijk.

Gyeongju is de oude hoofstad van het koninkrijk Silla. Dit koninkrijk bestond tot 935 en is een van de drie koninkrijken die tot de zevende eeuw naast elkaar bestonden op het Koreaans schiereiland. In 660 en 668 werden de andere rijken veroverd door Silla, waarna het een kleine drie eeuwen zou bestaan. Daarna viel het weer uit elkaar en ontstonden er opnieuw drie koninkrijken waar Silla er een van was. Hierdoor is er veel te zien rond Gyeongju en de stad en omgeving wordt dan ook wel een museum zonder muren genoemd. Denk daarbij natuurlijk aan de onvermijdelijke tempels, waaronder Bulgak-sa, (een van de) grootste tempels van het land met twee bekende stenen pagodes. Niet ver daar vandaan ligt Seokguram, een grot met daarin een Boeddha-beeld. De stad zelf ligt vol met grafheuvels van de Koninklijke familie, waarvan de grootste meer dan 20 meter hoog is en in iedere heuvel ligt slechts één persoon begraven! Soms zie je een dubbele heuvel waarin waarschijnlijk een echtpaar ligt. Andere bezienswaardigheden zijn het paleis van de kroonprins (dat 's avonds, net als de rest van de stad, prachtig verlicht wordt), een observatorium en het nationaal museum dat zich met name richt op de geschiedenis van Silla. Na doorgegooid te zijn met de geschiedenis van de 20e eeuw (Japanse overheersing/bezetting en de Koreaanse oorlog) was het wel leuk/interessant om een iets over een ander deel van de geschiedenis te weten te komen.
Het vermelden waard hier is absoluut m'n slaapplaats in een traditionele Koreaanse hanok waar je op de grond slaapt. Klinkt niet direct aantrekkelijk, maar het ligt prima en de atmosfeer in dit guest house was top!

Busan is met ruim 3,5 miljoen inwoners de tweede stad van het land en heeft dus net als Seoul (10,1 miljoen) de grote menigtes en gigantische warenhuizen en ondergrondse winkelcentra. Het combineert dat echter met een wat gemoedelijkere sfeer: net iets minder volgepropt, druk en vies. De stad ligt aan de kust en heeft inmiddles meerdere eilanden voor de kust bebouwd. Net als Seoul ligt het tussen enkele bergen (ook op de eilanden) waar je al snel de drukte van de stad uit en het bos in loopt. De grootste haven van Zuid-Korea ligt in Busan die wordt begrensd door vele redelijke lange bruggen (die volgens goed gebruik 's avonds beschenen worden met allerlei fancy kleurtjes). Toen Noord-Korea het verst opgerukt was tijdens de Koreaanse oorlog was eigenlijk alleen Busan en omgeving nog in handen van de VN-troepen. Op de VN-begraafplaats liggen gesneuvelden uit veel van de deelnemende landen, waaronder Nederland. Dit is de enige VN-begraafplaats ter wereld en het is wel indrukwekkend om daar rond te lopen. M'n tijd in Busan heb ik verder besteed aan maar weer eens een tempel, de zonsondergang op de Busan Tower en verder vooral rondlopen door de stad over marktjes, door warenhuizen en door straatjes met allerlei eet- en drinktentjes. Eén van de markten is Jagalchi, de grootste vismarkt van het land waar zowel levende als dode zeewezens die ik lang niet allemaal kan plaatsen te koop zijn.

Om op Jeju (het grootste eiland van Zuid-Korea) te komen, heb ik vanuit Busan een nachtferry van ongeveer 11 uur genomen. Na binnenkomst vormden zich her en der kringen van vaak 10-20 Koreanen en kwam er bergen voedsel uit de tassen. Ik heb weleens beter geslapen (het was verschrikkelijk warm aan boord), maar was een leuk onderdeel van de ervaring. Om in twee dagen zoveel mogelijk te kunnen zien op Jeju heb ik een auto gehuurd en de eerste dag doorgebracht in de omgeving van Seonwipo in het zuiden van het eiland. Bezienswaardigheden hier zijn een tweetal watervallen (Jeongbang Pokpo enCheonjiyeon Pokpo), een eilandje met wandelpad en de brug daar naartoe. De watervallen zijn een goed voorbeeld van de vele legendes waar ze in Zuid-Korea in geloven. Het verhaal rond Jeongbang (eeen reiziger uit China was op zoek naar een levenelixer en kerfde z'n naam in een steen naast de waterval) is nog enigszins geloofwaardig, maar het verhaal rond Cheonjiyeon betreft een vliegende draak die uit de waterval kwam zetten om een moord te voorkomen en daarbij de dader in een gouden parel veranderede en is dus iets minder waarschijnlijk.
Hoogtepunt op Jeju is toch wel de excursie met een onderzeeër. Langs de rotswand van een eiland zak je af tot uiteindelijk meer dan 40 meter diepte waar een scheepswrak ligt. Onderweg zie je zacht koraal langs de rotswand, vele vissen en de duiker die voor zowel de veiligheid als de fun mee afdaald. Het is wel een raar idee dat je je 40 meter onder het wateroppervlak bevindt.
Jeju is volledig ontstaan door vulkanische activiteit en dit resulteert in een paar mooie bezienswaardigheden die wel een mooie afwisseling zijn van de vele tempels en andere oude gebouwen. Op de oostpunt van het eiland rijst een vulkaan op uit de oceaan en dit is een erg populaire plek om de zonsopgang te bekijken. Ik heb m'n enige mogelijkheid aangegrepen; het was mooi, maar helaas te bewolkt om echt de zon te kunnen zien. Een andere attractie zijn de lavagangen die ontstaan doordat de bovenste korst van een lavastroom stolt, terwijl het daaronder blijft stromen. Het resultaat is een gangstelsel met een aparte structuur van het gesteende van soms wel 20 meter breed en hoog en zo nu en dan zelfs meerdere 'verdiepingen'. In deze ganger vormen zich stenen objecten, zoals lavapilaren en stenen die vast zijn komen te zitten, waarna ze gecoat zijn met lava.
Een steenmuseum op een eiland dat volledig uit rotsen bestaat, klinkt misschien wat gek, maar de vele tentoongestelde objecten (zowel natuurlijk als man-made) zijn op zich al interessant en laten een stukje geschiedenis zijn. Dit wordt aangevuld met uitleg over vulkanisme, waarmee het museum zeker de moeite waard is.

Een vlucht terug naar Seoul markeerde eigenlijk toch wel het einde van m'n reis, hoewel ik eerst nog een overnachting had in Seoul, voordat ik de lange terugreis zou aanvangen. Al met al was Zuid-Korea, net als Japan, een hele gave ervaring. Ik heb veel gezien en meegemaakt. Ik vind het allebei geen mooie landen (vooral een dorre boel), maar ze hebben een hele hoop erg mooie plekken. Dat zijn vooral veel oude gebouwen. Er is ook zeker mooie natuur, maar daarvoor was ik er toch een beetje op het verkeerde moment. In Busan heb ik nog net een boom met bloesem gezien, maar dat was het eigenlijk wel.

Om dan ook nog iets over het eten te zeggen: over het algemeen heb ik een paar maanden lekker gegeten. In Japan was enkel natto (gefermenteerde sojaboon) echt niet te eten. Japan is wel veelzijdiger dan Zuid-Korea. In Japan kunnen ze nog minder tegen pittig eten dan de gemiddelde westerling en dat maakt de smaken veel subtieler, terwijl het in Korea niet scherp genoeg kan. Ik kan best goed tegen pittig eten, maar het maakt wel dat veel erg vergelijkbaar smaakt. Niet vies, maar ook niet echt bijzonder.

Met het afronden van dit verhaal is de hele reis nog iets meer echt ten einde gekomen, maar ik verwacht dat ik nog vaak zal moeten vertellen wat ik zoal heb meegemaakt. Ik heb niet het idee dat m'n maandenlange trip me echt veranderd heeft, maar niemand pakt je de ervaringen die je hebt opgedaan meer af. Ik vind het jammer dat het over is en zou echt nog wel eens terug willen (zeker naar Japan), maar het is ook wel lekker om weer in Nederland te zijn.

Ik ben niet de beste verhalenschrijver, maar ik hoop dat ik jullie in ieder geval een leuk beeld heb kunnen geven van m'n ervaringen en wellicht ook nog vermaakt met m'n verhalen. In ieder geval bedankt voor het lezen!